Władza królewska u schyłku panowania Merowingów

1: Ród Merowingów, z którego Frankowie zwykli byli sobie wybierać królów, na pozór trwał aż do Childeryka; on bowiem, na rozkaz papieża Stefana, został złożony z godności, ostrzyżony i zamknięty w klasztorze. Chociaż dopiero na nim ród ten wy­gasł, w rzeczywistości jednak od dawna nie miał żadnej siły i błyszczał tylko czczym tytułem królewskim.

Skarb i rządy państwem należały do przełożonych pałacu, zwanych majordomami, którzy posiadali najwyższą władzę. Królowi nie pozostało nic więcej jak zadowolić się samym tytu­łem, nosić długie włosy i niestrzyżoną brodę, zasiadać na tronie i udawać panującego; wysłuchiwał posłów przybywających zew­sząd i na odchodnym udzielał im odpowiedzi jakby na mocy własnej woli, lecz to, co mówił, było wyuczone albo i nakazane.

Poza bezużytecznym mianem króla i niepewnym utrzyma­niem, które mu wyznaczał przełożony dworu według swego widzi mi się, jedyną jego własnością była posiadłość ziemska przynosząca bardzo mały dochód; i sam tam mieszkał, i żywił z tego nieliczną czeladź. Dokądkolwiek się udawał, jechał na wozie zaprzężonym w woły, którymi chłopskim obyczajem kierował wolarz. Tak jeździł do pałacu, tak na zgromadzenia swego ludu, które corocznie obradowały ku dobru państwa, i tak wracał do domu. Właściwe rządy sprawował przełożony dworu, od którego zależało wszystko, zarówno w sprawach wewnętrznych jak i zagranicznych.

Einhard, Życie Karola Wielkiego

Za: Upadek cesarstwa rzymskiego i początki feudalizmu na Zachodzie i w Bizancjum, opracował Marian Henryk Serejski, Warszawa 1954, str. 72-73

A. Oceń zakres władzy monarszej w państwie Franków za panowania Childeryka.

B. Wymień przejawy upadku znaczenia władców z dynastii merowińskiej.

C. Przedstaw formalny status majordomów w monarchii merowińskiej i faktyczny zakres ich władzy.