Postanowienia soboru ikonoklastycznego z 754 roku
Jakże bezsensowna jest myśl malarza, który z brudnego umiłowania zysku stara się osiągnąć to, co jest nieosiągalne, ukształtować mianowicie swymi nieczystymi rękami rzeczy, w które serce wierzy, a usta wyznają. Taki człowiek wykonuje obraz i nazywa go Chrystusem: a słowo ,,Chrystus” oznacza zarówno Boga, jak i człowieka. Wynika z tego, że albo wedle swej próżnej fantazji włączył nie dające się opisać Bóstwo w opis stworzonego ciała, albo też pomieszał tę nie dającą się mieszać jednię (...), a czyniąc tak, podwójnie bluźnił Bogu, a to przez opisanie i pomieszanie. Ten, kto czci obrazy, winien jest podobnych bluźnierstw. Obaj zasługują na podobne potępienie, jako że pobłądzili wraz z Ariuszem, Dioskorusem, Eutychesem i herezją Akephalów.
(…)
Jakżeż zaprawdę odważają się oni grubą sztuką pogan odmalowywać chwalebną Matkę Boską, ogarniętą pełnią Boskości, przez którą nietykalne światło zapłonęło dla nas, wyższą niż niebo i świętszą niż Cherubiny? Lub [świętych], którzy będą królować wraz z Chrystusem i siedzieć obok Niego, by sądzić świat i mieć udział w Jego chwale (o których pismo mówi, że świat nie był ich godny) – czyż nie wstydzą się odmalowywać ich pogańską sztuką? Jest bowiem bezprawną rzeczą, by Chrześcijanie, którzy wierzą w Zmartwychwstanie, przyjmowali obyczaje czczących demony pogan i by przy pomocy martwej i niesławnej materii obrażali świętych, którzy zostaną otoczeni tak wielką chwałą. Zaprawdę, od obcych nie przyjmujemy dowodów naszej wiary; tak, gdy szatani nazwali Jezusa Bogiem, zganił ich, uznał bowiem za rzecz niegodną, by szatani dawali o Nim świadectwo. (...)
Niechaj nikt nie śmie odtąd uprawiać tych bezbożnych i niegodziwych praktyk. Każdy, kto teraz zamierza wykonać ikonę lub oddawać jej cześć, lub umieścić ją w kościele lub domu prywatnym, lub ukryć ją, gdyby był biskupem, prezbiterem czy diakonem, zostanie złożony z urzędu; jeśli by był zakonnikiem lub człowiekiem świeckim, zostanie wyklęty i uznany winnym według prawa cesarskiego jako wróg boskich przykazań i nieprzyjaciel nauki Ojców.
(...)
Za Myśliciele, kronikarze i artyści o sztuce od starożytności do 1500 roku, wybór i opracowanie Jan Białostocki, Warszawa 1988, str. 211-213
A. Wyjaśnij pojęcie: ikonoklazm.
B. Wymień strony sporu ikonoklastycznego i przedstaw ich poglądy.
C. Wymień i wyjaśnij argumenty soboru za ikonoklazmem.