rewolucja lutowa w Rosji – pierwsza faza rewolucji rosyjskiej w 1917 r., która rozpoczęła się w Piotrogrodzie 3 marca (18 lutego według kalendarza juliańskiego - tzw. starego stylu) i doprowadziła do obalenia cara Mikołaja II Romanowa oraz wprowadzenia w Rosji ustroju demokratycznego; Tymczasowy Komitet Dumy Państwowej powołał Rząd Tymczasowy z księciem Gieorgijem Lwowem jako premierem, a radykalni rewolucjoniści utworzyli Piotrogrodzką Radę Delegatów Robotniczych i Żołnierskich (PRDRiŻ), co zapoczątkowało okres dwuwładzy w Rosji; Rząd Tymczasowy dążył do ustabilizowania sytuacji w kraju i kontynuowania udziału Rosji w I wojnie Światowej, natomiast bolszewicy, którzy forsowali, 16-18 VII 1917 r. podjęli nieudaną próbę przejęcia całkowitej władzy; w lipcu 1917 r. Aleksander Kiereński zastąpił księcia Lwowa, a bolszewicy przejęli kontrolę nad radami robotniczymi i żołnierskimi; we wrześniu 1917 r. nieudaną próbę przewrotu wojskowego przeprowadził gen. Ławr Korniłow; krytyczna sytuacja wewnętrzna doprowadziła w wybuchu rewolucji październikowej.