Z legendy o życiu świętej Jadwigi

ostrości życia. Wiedząc o tym, boża służebnica, że owe żywe kamienie, z których ma być odbudowaną niebieska Jerozolima, muszą być wprzódy na tym świecie ze wszelkich chropowatości wygładzone, i że liczne umartwienia przebyć potrzeba, aby trafić do tej chwalebnej ojczyzny, cała się wydała na potok cierpień i ciało swoje licznemi plagami z zupełnym poddaniem się trapiła, a codzienną wstrzemięźliwością i postem tym więcej się wycieńczała, im bardziej się dziwiono, jak osoba tak słaba i wątła może podobne męczarnie wytrzymać. [...] Gruby chleb i trochę gorącej zupy stanowiło zwykle jej pożywienie [...] Na ciele nosiła twardą włosiennicę, a biodra pasem z końskich włosów utkanych tak mocno ściskała, że się od niego rany w tym miejscu robiły. Zimą i latem futrzanego okrycia, a ponieważ nigdy się nie zdarzyło, aby pomimo mrozu i śniegu tak na pół ubrana do kościoła nie poszła, zdawała się być cała zziębnięta, a z ran na rękach i nogach krople krwi się sączyły. Zewnętrzne to jednak zimno było jej do zniesienia łatwiejszym, bo ją wewnątrz ogrzewał płomień niebieski. [...] We dnie i w nocy ostrym kaleczyła się biczowaniem, a nie poprzestając na razach, własną ręką sobie zadanych, rozkazywała poufalszym swego dworu niewiastom, aby ją do krwi chłostały. Przez tak ciężkie i przedłużające się kaleczenie do tego stopnia poodciskała sobie kolana, że na nich guzy wielkości jaj powyskakiwały.

Teksty źródłowe do nauki historii w szkole, nr. 9: Kultura średniowieczna do schyłku XV w.  opracowała L. Matusik, Warszawa 1960, str. 17

A. Na podstawie wiedzy pozaźródłowej napisz, kim była oraz w jakich czasach żyła św. Jadwiga.

B. Nazwij opisany w źródle tryb życia i wymień jego główne cechy.

C. Nazwij i scharakteryzuj dział piśmiennictwa, do którego zalicza się cytowane źródło.