Ocena postanowień kongresu wiedeńskiego
Długie zjeżdżanie się pełnomocników, długie naradzanie się przedugodne i za częste zabawy przeciągnęły otwarcie kongresu do l listopada [1814] (…) Trudno było (…) wszystkim dogodzić, kiedy wszystkie narody między sobą poróżnione i chociaż przystępowały do przymierza, dawna nienawiść i zazdrość odzywały się mimo powierzchownej przyjaźni (…) Monarchom trudniej było omamić swych poddanych [dobijających się] o przywileje, których używali, albo im obiecano (…) W każdym przymierzu kongresu wiedeńskiego widzimy zarodek (…) przyszłych nieporozumień i rozterek. Tak rozszarpano kraje, że w wielu państwach większa część poddanych jest nie przywiązana do nowego rządu. Tak się przytrafić może, iż kiedy ościenne mocarstwa z sobą będą toczyć wojnę, całe powiaty, które przymierzami kongresu wiedeńskiego zostały rozdzielone, starać się będą przejść znowu pod dawne panowanie (…)
Na mocy podpisanego przymierza (…) stanęło wiele układów i odmian. Już nikt nie spyta się czy z korzyścią powszechnego dobra, to niepodobnym było, gdzie mocniejsi prawa przypisywali i gdzie każdy myślał o sobie (…)
Obraz historyczno-statystyczny Wiednia oryginalnie 1815 r. wystawiony. Warszawa 1821, s. 425-446.
za: Teksty źródłowe do nauki historii w szkole, nr 26: Legiony Dąbrowskiego. Europa w dobie wojen napoleońskich, oprac. Juliusz Willaume, Warszawa 1960, str. 49
A. Jaki to rodzaj źródła historycznego?
B. Omów przedstawioną w źródle ocenę postanowień kongresu wiedeńskiego.
C. Omów przedstawione okoliczności, które wpłynęły na niekorzystnie na postanowienia kongresu wiedeńskiego.