Armia Polska w ZSRS – związek operacyjny stanowiacy część Sił Zbrojnych RP, utworzony na mocy układu Sikorski-Majski z 30 VII 1941 r. i polsko-sowieckiej umowy wojskowej z 14 VIII 1941 z polskich obywateli przesiedlonych w głąb ZSRS pod dowództwem gen. Władysława Andersa; początkowo miały powstać 2 dywizje piechoty (5. i 6.), ale w grudniu 1941 uzgodniono sformowanie dodatkowych 4 dywizji piechoty (7., 8., 9., 10.); w marciu 1942 r. armia liczyła już 66 tysięcy żołnierzy; w III-IV 1942 część żołnierzy została wyprowadzona do Iranu, a ostateczna ewakuacja odbyła się w VIII–IX 1942; ewakuowane jednostki zostały połączone z Wojskiem Polskim na Środkowym Wschodzie w Armię Polską na Wschodzie.