Brandenburgia - państwo niemieckie założone na obszarze między dolną i środkową Łabą a dolną i środkową Odrą przez książąt saskich po wytępieniu zamieszkującej te tereny ludności słowiańskiej; jej zalążkiem była utworzona w XII w. przez Albrechta Niedźwiedzia tzw. Marchia Brandenburska, powiększona w XIII w. o podbitą ziemię lubuską, a następnie o obszary nad Wartą; Brandenburgią początkowo władali przedstawiciele dynastii askańskiej, od 1323 r.  Wittelsbachowie (w 1356 margrabia brandenburski otrzymał status elektora Rzeszy), od  1373 r. Luksemburgowie, a od 1415 r. Hohenzollernowie; pod rządami Hohenzollernów nastąpił znaczny wzrost potęgi Brandenburgii;  panujący w Brandenburgii w  latach 1640-1688 Fryderyk Wilhelm (tzw. Wielki Elektor) doprowadził na mocy traktatów welawsko-bydgoskich (1657 r.) do przejęcia przez Brandenburgię Prus Książęcych, a Fryderyk III w 1701 r. koronował się na króla Prus jako Fryderyk I - odtąd Brandenburgia była prowincją nowo powstałych Prus.